Tokyo'nun en yüksek g?kdelenlerinden birinde, geceye g?mülmü? bir odan?n i?inde Miya tek ba??na oturuyordu. Odan?n tek ????? ?nündeki bilgisayar ekran?ndan geliyordu. G?zleri ????a sabitlenmi?, parmaklar? klavyede bir melodi gibi dans ediyordu.

  Kendisine verilen g?rev, y?llard?r kimsenin a?may? ba?aramad??? bir güvenlik duvar?n? a?makt?. Saatlerdir sistemdeki zay?f noktalar? ara?t?r?yor ve her kod sat?r?nda daha derine dal?yor. Ama ne yaparsa yaps?n, duvar inatla ayakta kal?yordu.

  Her giri?im sistem taraf?ndan geri püskürtüldü, sanki algoritmalar onun bir sonraki hamlesini yapmadan ?nce tahmin ediyormu? gibiydi. Bu kadar geli?mi? bir savunma ancak ...

  Miya duraklad?.

  Love what you're reading? Discover and support the author on the platform they originally published on.

  Ellerini klavyeden ?ekti ve sandalyesine yasland?. Ekran hala parl?yordu, ama zihni dü?ünceler ile sava??yordu.

  Gerildi.

  Saate bakt?.

  Dijital ekranda 01:00 yaz?yordu.

  Tam o s?rada, telefon ekran?nda bir bildirim yan?p s?ndü.

  Bilinmeyen bir numaradan gelen mesaj:

  "Yeni bir g?revin var. Zaman daral?yor. Seni bulaca??z. O zamana kadar haz?r ol."

  Miya'n?n kalbi h?zla att?. Bu onun i?vereninden gelmi? olamazd?. Protokole d???yd?. Format? uymuyordu.

  Ve bundan daha fazlas?... Mesaj ba?ka bir ülkeden g?nderilmi?ti.

  Numaran?n uzant?s? Japonca de?ildi.

  Bu onu tan?yan biriydi.

  Ya da belki...

  Dü?manlar?ndan gelen bir tuzak..

  Tekrar ekrana bakt?. G?zleri karard?. G?rev art?k sadece bir güvenlik duvar?n? y?kmakla ilgili de?ildi.

  Miya ilk kez bir sistemin de?il, kendi duvarlar?na da ?arpm?? gibi hissetti.

  Art?k o duvarlar? da korumak zorunda kalacakt?.