Birbirinin ayn?s?. Sessiz, steril, beyaz duvarlarla kapl?.
??eriden d??ar?s? ne duyulabiliyor ne de g?rülebiliyordu. Ama d??ar?s? onlar? izliyordu.
Bu odalar, sadece sesleri de?il, zaman? da yutuyor gibiydi. Hava... a??rd?. Sanki tavan üzerlerine ??küyordu.
Odalar?n her birinde yaln?zca bir sandalye ve onun kar??s?nda kü?ük, simsiyah bir ekran vard?.
Hepsi bayg?nd?. K?p?rt?s?z.
Birer g?lge gibi, ge?mi?lerinden kopar?lm??, tek tek ve sessizce getirilmi?lerdi buraya.
Uzak ülkelerden, farkl? hayatlardan, kimseye haber verilmeden...
Ve sonra... bir hareket.
Zaman?n donmu? ak??? ilk kez ?atlad?.
Grace g?zlerini aralad?. Ba??n?n i?i u?ulduyordu, aln? terliydi.
Bir ?ey vard? g?zünde. Kal?n bir kuma?.
Sakin kalmaya ?al??arak onu yüzünden s?y?rd? ve att?.
G?zleri, bembeyaz duvarlarla kapl? bombo? bir odaya al??maya ?al??t?.
Ne bir pencere, ne bir ??k??. Ne saat, ne iz.
Sadece kar??s?ndaki siyah ekran ve alt?ndaki sandalye.
G?zlerini k?st?, ekrana odakland?.
Karanl?k. Ama bekleyen bir karanl?k. Sanki izleniyordu.
Sonra... bir titre?im daha.
Ba?ka bir odada, ba?ka bir k?z g?zlerini a?t?.
Miya. G?zleri büyümü?tü. Bir hayalet gibi f?rlad? yerinden.
"Merhaba! Kimse yok mu?"
???l?klar? yank?land? odada. Bo?uk, ?arp?k bir ?ekilde geri d?ndü kendisine.
Yumruklar?yla duvarlara vurmaya ba?lad?.
"Beni buradan ??kart?n! Duyuyor musunuz?!"
Love what you're reading? Discover and support the author on the platform they originally published on.
Hazel, ?evreyi tarayarak do?ruldu. O, ba??rmak yerine analiz etti.
Parmaklar?n? kap? ?evresindeki panele g?türdü, yüzünü buru?turdu.
Kilit mekanizmas?n? inceliyor, g?zleriyle ?ifre ar?yordu.
"Bir ??k?? olmal?... Her sistemin bir zay?f noktas? vard?r," diye f?s?ldad?.
Gwen, hiddetle yerinden kalkt?.
Ka?lar? ?at?k, yumruklar? s?k?l?.
Küfürler savurarak duvarlara yürüdü.
"Bunu yapan her kimse... par?alayaca??m seni!"
?fkesi neredeyse elle tutulur haldeydi. Oda dar geliyordu, nefes nefese kald?.
Maria, hi? dü?ünmeden sald?r?ya ge?ti.
Kap?ya ko?tu.
"Buras? ince... k?r?labilir," dedi ve ard? ard?na tekmeler savurdu.
Omzunu dayay?p yeniden yüklendi.
Nefesi kesik kesikti ama g?zlerindeki kararl?l?k sars?lm?yordu.
Hepsi kendi y?ntemiyle bu tuhaf kafesten ??kman?n yollar?n? ar?yordu.
Be?i de... yaln?zd?.
Ama hepsi ayn? ?eye yakalanm??t?: belirsizlik.
Zihinlerinde ??nlayan tek soru: Neden buraday?m?
Tam o s?rada...
Ekranlar ayn? anda canland?.
Sessizlik y?rt?ld?.
Her bir odada ekranlar parlad?; simsiyah zemin üzerinde sadece hareket eden bir ses dalgas? beliriverdi.
Ne bir yüz vard?, ne bir a??klama.
Sadece bir ses:
"Han?mlar... ho? geldiniz."
So?uk, sakince telaffuz edilen bu s?z odalar? doldurdu.
Zaman durdu.
Hepsinin hareketleri bir anda duraksad? ve g?zleri ekrana kilitlendi.
??te bu...
Büyük patronla ilk temast?.